Przebaczenie

Brak przebaczenia jest jak jazda samochodem na hamulcu ręcznym. Niby do przodu, ale bardzo ciężko. Wobec doniosłości życia ludzkie poczucie sprawiedliwości jest niewystarczające. W życiu nie wystarczy kierować się bezdusznym legalizmem czy tylko literą prawa. 

Stwórca zaprasza nas, byśmy odkryli w sobie potrzebę miłosierdzia wobec drugiego człowieka, nawet wroga. 

Przebaczyć czy szukać sprawiedliwości? Każdy z nas sam musi na to pytanie odpowiedzieć. Nasze życie wciąż wymaga reakcji na cierpienie. 

To, że trzeba napiętnować zło i demaskować zbrodnie nie budzi wątpliwości. Problem zaczyna się, gdy mamy zająć stanowisko wobec sprawców niesprawiedliwości. Szukać odpłaty czy przebaczyć? Jeśli jesteśmy skłonni przebaczyć, czy nie będzie to przypadkiem gest przyzwolenia na zło? 

Czy przebaczenie nie jest zaprzeczeniem sprawiedliwości? Przebaczenie wychodzi ponad sprawiedliwość, jest inną kategorią życia. Potrzebujemy Bożej łaski, by móc żyć przebaczającym stylem życia. Potrzebujemy zaufać, że Bóg ma rozwiązanie każdego problemu. 

Wszelki ludzki postęp opiera się łasce, ponieważ łaska daje nam kolejną szansę. Bez przebaczenia nie może się stać nic nowego. Każdy nowy dzień jest dowodem nowej szansy. Każdy poranek przypomina nam, że Boża miłość jest codziennie świeża i nowa.  

Bóg jest skandalicznie miłosierny. Jego przebaczenie jest bez limitu. Do dziś Kościół nie potrafi w pełni tego przyjąć. 

W zdaniu: „Błogosławieni miłosierni albowiem oni miłosierdzia dostąpią” niektórzy rozumieją tylko słowo „oni”.

Historia Jima Eliota i jego towarzyszy pokazuje istotę przebaczenia. W 1956 roku w Ekwadorze plemię Auca 

zabiło włóczniami pięciu młodych misjonarzy. Pozostawili żony, łącznie dziesięcioro małych dzieci i jedenaste w drodze. Rok później siostra jednego z zabitych i żona Jima Eliota wraz z córką zamieszkały wśród tego plemienia.  

Człowiek, który zabił trzech z pięciu misjonarzy został chrześcijaninem. Wielu z tego plemienia zostało później  misjonarzami dla innych plemion tego regionu. Niektórzy z nich również zginęli śmiercią męczeńską. 

Przyszłość zaczyna się od przebaczenia. Aby w pełni zaakceptować rzeczywistość należy jej wybaczyć to, jaką ona jest. Przebaczenie jest jedyną drogą do zerwania z przeszłością. Nie wolno nam wypierać ciemnych stron życia, jednocześnie nie wolno nam w nich pozostać. Przebaczenie to zdolność wykorzystania złej przeszłości do budowania dobrej przyszłości. 

Przebaczenie jest innym imieniem miłości. Ta miłość wywodzi się z serca Boga. Jej najgłębszym i najbardziej wzruszającym aspektem jest bezgraniczna zdolność przebaczania. Bóg nie kocha nas pod warunkiem, że się zmienimy. On nas kocha po to, byśmy się mogli zmieniać. 

Należy umieć skonfrontować nieprzebaczenie i oddać je, wypuścić, porzucić na zawsze. Bo przebaczyć  znaczy zacząć na nowo żyć. 

Panie spraw, 

by przeszłość się zamknęła 

Wypełnij światłem to, 

co jeszcze jest ciemnością 

Przeniknij miłością 

Mój poraniony świat 

Niech Twoje życie 

Napełni wszystko 

Amen