Sory, ale nie mam czasu. Jak często to słyszysz? Jak często to wypowiadasz? Jeśli nie masz czasu, to jesteś biedakiem, gdyż czas jest jedną z najbardziej cennych rzeczy na ziemi.
Czy zdarza ci się umawiać z przyjaciółmi, a i tak nic z tego nie wychodzi? Jakimś trafem albo ty, albo oni znów mieli w tym czasie coś ważnego, pilnego, nóż na gardle!
Jeśli nie masz czasu dla przyjaciół to prawdopodobnie występuje w twoim życiu jeden z trzech powodów, lub nawet wszystkie trzy.
Po pierwsze jeśli nie masz czasu dla przyjaciół, być może jesteś zbyt ważnym człowiekiem. Jeśli na chwilę wypuścisz ster z rąk, to wszystko się zawali, nastąpi kosmiczny kataklizm, ziemia zderzy się z księżycem, przestanie działać grawitacja, a Droga Mleczna zamieni się w Cuchnący Ferment! Jesteś zbyt ważną i potrzebną osobą, by wyłączyć telefon, zamknąć komputer i posiedzieć z przyjaciółmi. Masz przecież przed sobą ważne cele, terminy, masz wizję zbawienia całego świata, włącznie z istotami na innych planetach. Jesteś tak pochłonięty własnym przeznaczeniem, że nie zauważasz, że owo przeznaczenie realizuje się poprzez przyjaźnie, relacje, przez subtelny wpływ innych ludzi.
Po drugie, jeśli nie masz czasu dla przyjaciół, być może masz bałagan w kalendarzu. Czas ucieka ci przez palce, ponieważ jesteś osobą bardzo zajętą, ale mało efektywną. Jeszcze nie spotkałem kogoś bardzo zajętego i równocześnie bardzo efektywnego. W niektórych przypadkach bycie zajętym to forma lenistwa, bo tak naprawdę nic konkretnego się nie dzieje. Możliwe, że brakuje ci filtra chroniącego przed napływem informacji, działań i innych zewnętrznych impulsów. Coraz więcej ludzi żyje w stanie ciągłego gradobicia przez maile, telefony, informacje, portale społecznościowe. To wszystko zżera tony cennego czasu, jednocześnie tworząc otoczkę fałszywego poświęcenia się ważnym sprawom. Warto przejść na dietę niskoinformacyjną, zrobić dziennie jedno, dwa ważne zadania i mieć czas dla cennych ludzi.
Po trzecie, jeśli nie masz czasu, to być może nie ma tych osób na twojej liście przyjaciół. Nie czarujmy się - życie jest za krótkie, by mieć mnóstwo czasu dla mnóstwa ludzi. Jeśli ktoś mnie zapyta, czy jestem człowiekiem zajętym, odpowiem tak i nie, ponieważ to nie tylko zależy od ilości pracy, której starczy na kolejne trzy tysiące lat. Mam czas na randki z piękną kobietą (czytaj: żona), na Ligę Mistrzów z synem, na rysowanie z córką, na wyjście do kręgielni z kilkoma fajnymi facetami. Jeśli ktoś z listy przyjaciół kilka razy mówi, że się tak bardzo stęsknił i chce się spotkać, a nic z tego nie wychodzi - daruj sobie. Warto też pamiętać o postawie Jezusa, który czasem był gotowy zatrzymać się nad człowiekiem obcym, poszkodowanym, cierpiącym. Tak wykorzystany czas nigdy nie jest stratą. Są jednak ludzie notorycznie kradnący cenny czas, w takim wypadku należy kulturalnie odmówić i chronić swoje życie.
Przyjaźń jest najwyższą formą miłości - dobrowolna, niczym nie wymuszona pozytywna relacja w małżeństwie, rodzinie, środowisku przyjaciół. Brak czasu na taką miłość to nie wina polskiej gospodarki, szefa, ZUS-u, ani tysiąca innych rzeczy - tylko własnego ego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz