Parkomaty i inne wyzwania

Żyjemy w ciągłym rozdarciu między dwoma światami, dwoma systemami — Bożej sytości i demonicznego niedosytu. W hałaśliwej gonitwie za tym, by mieć więcej, Duch Święty cicho przypomina: Pan jest moim pasterzem, niczego nie potrzebuję… Szalom zostawiam wam… Nie bójcie się i nie martwcie.




Kiedy czytamy dzieje Izraela, widzimy, że z Bogiem nigdy człowiekowi nie braknie. Bóg ustanowił naturalne prawa życia w obfitości. Prawo naturalne reprezentuje wartości samoistne, autonomiczne, uniwersalne i ponadczasowe, np. prawo grawitacji, przeciwstawiane prawu stanowionemu w danym czasie przez ludzi, np. prawu drogowemu.  Jednym z nich jest prawo wiary.
Skoro Boża przeszłość była obfita i Boża przyszłość będzie obfita, jak powinniśmy żyć w międzyczasie?

Sprawiedliwy z wiary żyć będzie…
Wiara to prostota. Wiara nie jest prostactwem. Jest czystą formą zaufania.

Co za czasy! Gdzie nie pojadę, wszędzie są parkomaty. Kiedy wrzucam do parkomatu monetę, następuje dwu, trzy sekundowa cisza. To jest właśnie moment wiary. Potem coś tam w środku chrobocze i szczęśliwie dla mnie pojawia się bilet. Ta chwila ciszy jest testem wiary. Czy straciłem bezpowrotnie, czy jednak było warto. W życiu ta cisza zwykle trwa dłużej. Dni, miesiące, lata, a bywa, że całe życie. Nie żyjemy w oparciu o ekonomię, ale o ufną relację z Bogiem. Jeśli jesteśmy ludźmi wiary, to nie będziemy chciwi, okrutni, antyspołeczni. Czy mamy wiarę, by tak żyć?
Czy odzyskamy zniszczonych ludzi i zniszczoną ziemię?

Po pierwsze, hojność to decyzja. Kto jest moim zabezpieczeniem: Bóg, czy ludzka ekonomia?
Stańmy w miejscu Mateusza, Piotra i Andrzeja, Jakuba, Jana i innych uczniów Jezusa. Pójdź za mną, to jedyne, co usłyszeli. Żadnych wyjaśnień, szczegółów, planu dnia, tygodnia. A co z pracą? Co z utrzymaniem rodziny?
Co byśmy na ich miejscu wybrali?
A gdybyśmy mieli dzisiaj zostawić nasze gniazdko?
Chyba nie lubimy podejmować radykalnych decyzji.

Nie samym chlebem żyjemy. W czym jest nasza wiara i ufność — w tym, co sami sobie upieczemy, czy w Tym, który daje chleb z nieba? Jozue kiedyś powiedział: Oto kładę przed tobą życie i śmierć… Historia niedosytu jest historią śmierci: duchowej, fizycznej i ekologicznej — nadmierna eksploatacja relacji, zdrowia i przyrody. Historia Bożej sytości jest historią życia: osobistego i zbiorowego — powrót do harmonii duchowej i społecznej. Jezus powiedział, nie można służyć dwóm panom, Bogu i mamonie. Czy umówiliście się kiedyś w dwóch miejscach równocześnie? Żyjąc z Bogiem, nie powinniśmy sami decydować o pieniądzach, seksie, czasie. Nie żyjemy sami dla siebie.

Po drugie, hojność to działanie: uczynki wiary potwierdzają, że Bóg jest moim zaopatrzeniem.
W ewangelii Marka 6:31–44 jest ciekawa historia nakarmienia głodnego tłumu. Jesteśmy na pustyni, z Jezusem. Lepiej być na pustyni z Jezusem, niż w oazie świata bez Niego. Jezus zobaczył tłumy, które były jak owce bez pasterza, bez sytości, bez chleba fizycznego i duchowego. W tej sytuacji były conajmniej dwa rozwiązania tego problemu.
Pierwsze, pozbędziesz się problemu, pozbywając się ludzi.
Każ im iść do domu! Każ im odejść, show się skończył!
To jest powszechny sposób i niestety czasem widoczny w kościele. Są kościoły przyjazne dla ludzi tylko na dwie godziny w tygodniu. Poza tym radź sobie sam.
Drugi sposób wymaga zaangażowania i wiary. Dajcie im jeść — Jezus mówi uczniom. Czy mamy wydać 30 tys zł na jedną kolację dla obcych? Uczniowie przemówili głosem niedostatku, głosem ekonomii świata, zamiast głosem wiary.
Jezus: co macie, tym się podzielcie.
Boża ekonomia jest rewolucyjna. Aby nastąpiło pomnożenie, musi najpierw nastąpić podzielenie.
Teologia liberalna próbuje nas przekonać, że gdy Jezus pobłogosławił tych kilka bułek i sardynek, ludzie wyciągnęli z toreb i zjedli własne kanapki! Nagle sobie przypomnieli, że jednak mają przy sobie jedzenie. Nie ma w tym żadnej logiki. Nastąpił cud, pomnożenie pieczywa i ryb. Twoje uczynki wiary prowadzą do cudów. Chleb podzielony to chleb pomnożony. Twój krok wiary uruchamia Boże nadnaturalne możliwości. Twój chwilowy ubytek staje się początkiem cudu obfitości. Dlatego jest napisane w księdze Przypowieści, kto wspiera ubogiego, pożycza Panu Bogu, a On mu odpłaci. Nie wzbraniaj się dzielić, nie przejedz cudu! Chleb podzielony nie jest jedynie oddany, jest zainwestowany. Wiara polega na tym, że dzielimy się tym co mamy, nie widząc żadnych szans na odzyskanie. Chyba, że nastąpi cud…

Po trzecie, hojność to poznanie nowego wymiaru wiary.
Wiara nie jest ślepą, naiwną, prymitywną ludową tradycją. Wiara jest osobistym doświadczeniem, przeżyciem. Jest doznaniem takim jak miłość, jak wysoka gorączka.
Uczeń Jezusa, Tomasz, po śmierci Chrystusa szukał historycznych i naukowych dowodów Jego zmartwychwstania. Kiedy wreszcie spotkał żywego Jezusa i przeżył to coś na własnej skórze, nie potrzebował już Jezusa dotknąć, ponieważ zyskał coś więcej, przeżycie wiary. Z wiarą jest tak, jak z miłością, trzeba się otworzyć, pozwolić, żeby nas ogarnęła, nami zawładnęła. Wiara nie przychodzi jak katar, czy tego chcesz, czy nie. Wiara potrzebuje naszego impulsu, naszej zgody.
Doświadczając Boga, nie potrzebujesz więcej dowodów.
Pozbądźmy się ducha żebractwa — nie muszę gonić za pieniędzmi, w odpowiednim czasie one przyjdą do mnie.
Na ziemi jest obfitość wszystkiego, również pieniędzy,
jak woda, która jest w obiegu. Pieniądze są tylko środkiem do wykonania celów. Nie pozwólmy by pieniądze były magiczną siłą, kontrolującą twoje życie. Boża obfitość jest dostępna przez wiarę. Zaufajmy Bogu bardziej niż ekonomii, co raczej przy obecnej dobie kryzysów nie powinno być czymś trudnym. Chleb podzielony i rozdany zmienia świat.